Həyat haqqında düşünmək hər adamı əhatə etmir. Çox insan həyatın harda başladığını və harda bitdiyini hiss etmədən yaşayır. Biz canlılar yaşamaq üçün yaradılmışıq, necə olursa olsun yaşamağı borc bilirik. Borcdan əlavə ölümün acısı da, qorxusu da var ağlımızda, ürəyimizdə.
Heç olubmu bir gün tək qalmaq istəmisən və öz fikirlərini özünə səsli demək istəmisən, özünlə razılaşmamısan, öz hərəkətinə gülmüsən və ya üzülmüsən?
Tək qalmaq tərk edilmək deyil, bunun pis yanı yoxdur, insanı daha yaxşı düşünməyə, sakit və səbrli, düzgün qərarlar verməyə aparır.
Həyat və ölüm. Ölmək bizim son işimizdir, ondan danışıb can sıxmaq istəməzdim amma fərqli şeylər var. Ölüm haqqında zarafat edirlər sizcə bu gülməlidir?
İnanın ki, doğurdanda gülməli yanı yoxdur. Gülməli olan cənnət və cəhənnəm hürafələridir.
Ölüm. Onun adı gələndə ciddiləşirsən, biraz düşüncəyə qapılırsan, həyatın çox qısa şəkildə gözünə gəlir elə deyil?
Heç bilirsizmi insanlar öldüklərini bilən tək canlıdır. Heyvanlar təhlükə və həyəcan hiss edərlər amma tam olaraq mənalandıra bilməzlər.
Ölüm o qədər yaxındır ki bizə amma gəl ki, bir azərbaycanlı düşüncəsindən çox uzaqdır. Daima daş, qum, tikinti işləri ilə ömrünü tamamlayan bir azərbaycanlı xoşbəxtliyin nə zaman yaşanacağını hələ təzə düşünərkən ölümün nə zaman olacağı haqqında heç fikirləşməyə vaxtı olur ki?
- Amma həyat və ölüm çox yaxındır bir birinə. 70 yaşına çatmış birinə ölümdən qorxmamağı necə öyrədə bilərəm axı? O qorxur, ölmək istəmir. Mən də istəmirəm ölməyini amma qorxmasın, sadəcə bilsin ki, ölüm var və olacaq. Çalışan qədər cəsurluğundan heçnə əsirgəməsin. Axı sən 70 il yaşamısan, daha sakit yaşamı nəzərdən keçirməlisən. Ölümün Bir vaxtı yoxdur sadəcə yerində deyil, bir yerdə durmur sənin hərəkətlərinə bağlıdır.
Götürək digər canlıları. Düşün ki, yemək yediyin yerdə özün yem olursan.
Bax insan həyatı da 1 saniyə qədər qısadır. Hələ o xəstə doğulan uşaqlar adamı bir başqa dərdə salır. Sanki dünyaya ölməyə gəliblər.
Çox təəssüflər olsun.